Geboren in Purmerend, getogen in Den Bosch en uiteindelijk geworteld in Utrecht. De van origine bioloog Hans Merkx ging uiteindelijk medio 2016 als directeur van het instituut Paramedische Studies met pensioen. Al snel meldde hij zich bij het Gilde Utrecht. ‘En omdat ik vanaf de start van mijn studie in 1970 hier woonde, kende ik de stad op mijn duimpje en lag het voor de hand stadswandelingen te verzorgen’. Vertrekpunt van de wandelingen langs de Utrechtse singels is het standbeeld van wijlen cabaretier Herman Berkien op het Ledig Erf.
Merkx schreef zich na zijn pensionering in als lid van de VOM HU, toen nog bekend onder de naam ‘Oud Goud’. Hij was medeorganisator van het 4e lustrum van de vereniging. Plaats van handelen was het Spoorwegmuseum in Utrecht en het thema was dan ook toepasselijk: ‘Gouden Sporen’. Naast het ophalen van herinneringen en de daarmee gepaard gaande gezelligheid bestond het programma uit lezingen, discussies, wandelingen en ontmoetingen met ambitieuze studenten. Rode draad was het leren van het verleden en over de toekomst’.
Hij was nog aan het bijkomen van de festiviteiten, toen aftredend ‘Oud Goud’-voorzitter Francis Staatsen hem strikte als haar opvolger. De start (2018) was moeilijk, want in 2019 kregen Merkx en zijn medebestuursleden te maken met de Corona-epidemie ‘Er kon qua samenzijn zo verdraaid weinig, de in- en externe communicatie verliepen ‘online’ via Teams en Skype’.
Terugkijkend op zes jaar voorzitterschap stelt Merkx, dat zeker binnen de vereniging het faculteitsdenken is doorbroken. ‘Het besef is gekomen dat je als oud-medewerker nog steeds behoort tot een gemeenschap en dat je daarmee ook een onderdeel bent van de toekomst van Hogeschool Utrecht’.
Het leukste zijn verhalen op een geheime plek waar je nooit komt.
Hans is nog steeds actief als stadsgids. De (binnen)stad wordt drukker en drukker, reden voor het Gilde om tochten langs de randen van het centrum aan te bieden. Met name Utrechters zijn tijdens een wandeling verbaasd over verborgen plekken in hun eigen zo vertrouwde stad. De Gilde-vrijwilligers zoeken de randen van de binnenstad op, zeg maar ‘off the beaten track’. Het leukste zijn verhalen op een geheime plek waar je nooit komt. ‘Mag ik echt dit steegje in? Dat heb ik nooit geweten!’. De alom bekende Oude Gracht, Hoog Catharijne en de Dom kunnen mensen op eigen gelegenheid bezoeken. Daar heb je geen Gilde-stadsgids voor nodig.
Het Gilde telt zo’n 200 vrijwilligers. Naast stadswandelingen verzorgt het Gilde ook één-op-één taalcursussen. Het gaat er daarbij om, dat je je weet te redden in de stad. ‘Het is geen taalcursus, behorend tot een inburgeringscursus’. De zin van een gilde is om vergaarde kennis van ‘de meesters’ over te dragen aan een nieuwe generatie, ‘de gezellen’. Hans Merkx is gepolst om voorzitter te worden van het Gilde Utrecht. ‘Borgen van de continuïteit ligt mij wel en ik vind besturen ook echt leuk. Maar ik denk er eerst nog even over na’.